เปิดขวด/เรื่องสั้นวันนี้

เย็นวันที่ 24 ตุลาคม ก็คือ วันที่ผมนั่งๆ นอนๆ อยู่บ้าน..
ในวันหยุดสุดสัปดาห์...
ไม่มีอะไรมากมาย...กับชีวิตในวันนี้..
แค่เปิดขวดน้ำอัดลมจะดื่ม.....แต่เนี่ย...คือจุดเริ่มต้นของปัญหาอันใหญ่หลวงของผม..

เรื่องมันมีอยู่ว่า...
น้ำอัดลมผมอยู่ในตู้เย็น..พอดีมันเย็นมากไปหน่อย....
ก๊าซในน้ำอัดลมมันคงจะแน่นไปนิด...ประกอบกับความรืนของขวดเจ้ากรรม..
และด้วยความโง่ของผม..
ไปหมุนเกรียวฝาขวดผิด...
ฝามันยิ่งแน่นเข้าไปใหญ่.
จะทำไงได้..
ก็เล่นหมุนไปสุดแรง..
กะว่าจะดื่มให้หน่ำใจ...แม้ง..ดันเปิดไม่ได้...
อารมณ์เสียสุดๆ..
ผมเดินเข้าครัว..แล้วหาผ้ามาจับขวดและฝา..หวังว่าครั้งนี้จะได้ผล..
ผมนึกในใจ...แต่เสียงมันดันรอดจากปาก "กูจะแดกมึงให้ได้..เดี๋ยวเจอกันในลำคอ.."
ผมก็หมุนจนฝืนเกรียวฝาขวดออกมาได้...
แต่ความกระทบกระเทือนเล็กๆ น้อยๆ...ถึงปานกลาง..
ผมเลยได้ของแถมคือ แรงอัดจากก๊าซและน้ำลม...กระฉุด...เต็มเสื้อ...
นึกแล้วมันเจ็บใจกับความโง่ไม่หาย..
เสื้อเลอะไปด้วยน้ำอัดลม..
แต่ก็ดีที่ได้ดื่ม..
พอผมทำความสะอาดพื้นเสร็จ เช็ดฝาและขวด..เก็บส่วนที่เหลือใส่ตู้เย็น...
เกิดความคิดวูบวาบทางปัญญาอันน้อยนิด...สะกิดต้อมไร้ทอ..หลั่งสารเคมีออกมาทั่วร่างกาย..
แล้วส่งไปกระตุ้นยังโซนประสาทอันอ่อนนิ่มของผม..
ไอ้เจ้าฝาขวด...กูดันหมุนผิดทางมนุษย์ มะนาและดัน....
ดวงตาเกิดเห็นธรรม..ธรรมชาติ...คือความธรรมดาของฝาขวดและเกรียว...
ที่ผมไม่เหลียวคิด..ว่าฝาขวดส่วนใหญ่...เขาทำไว้ให้หมุนขวา...
ก็เพราะคนปกติ ถนัดขวามากกว่าซ้าย....
การสร้างผลิตภัณฑ์อันเป็นสากลจึงต้องเอาใจคนส่วนใหญ่ของโลก...
แล้วทำไมไม่ทำให้หมุนซ้ายเปิดออกได้บ้าง..วะ
อันที่จริงก็คงมีแหละ แต่ผมไม่เคยรู้เท่านั้นเอง..

แต่ยังดีที่ทำให้ผมคิดได้ว่าการจะเปิดหรือปิดอะไรสักอย่าง..
เราก็ทำตามๆ กันและเอาความคิดขอคนส่วนใหญ่ทำตามๆ กัน แล้วเดินตามกันตลอด...
แต่หากมีคนที่คิดจะแวกแนว...เหมือนการหมุนฝาขวดผิดทาง...
เขาย่อมต้องจอกับความติดขัด...เพราะคนส่วนใหญ่เขาไม่ทำกัน..
แต่อุปสรรคทุกอย่างน่าจะนำมาให้ได้รู้ได้เห็น...ได้คิดในสิ่งที่เราเผชิญกับมัน.
แล้วเรียนรู้ที่จะแก้ปัญหาไปพร้อมกับอุปสรรค...

อันที่จริงแล้วถ้าอุปสรรคไม่มีในวันนี้กับการดื่มน้ำอัดลมแค่อึกเดียว..
ผมคงไม่รู้ความรู้อันน้อยนิดที่ต้องเผชิญกับปัญหาอันน้อยนิด...
แค่ได้แง่คิดจากการเปิดฝาน้ำลม..
กลับทำให้พบกับการพัฒนาสติปัญญาเล็กๆ น้อยๆ ในการแก้ปัญหา..แค่ฝาขวด..
ฝาขวดจึงช่วยให้ผมได้คิด...
ว่าชีวิตนั้นมันต้องเรียนรู้....เหมือนกันเพลงดังในความทรงจำของผม...
ที่เนื้อหาดีมากๆ "คือ อยู่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน เติมความคิดสติเราให้ดี"....
ประโยคเล็กๆ น้อยๆ แต่แฝงไปด้วยพลังของเพลงนี้ผมชอบจริงๆ....
ที่จริงแล้วทุกอย่างก็อยู่ที่คิดเท่านั้นเอง...
เรียนรู้กันต่อไป....เปิดขวด....กันต่อไป
ก็เท่านี้เอง..มุนษย์โลก