ไดอารี่

การบันทึกเรื่องราวชีวิตประจำวันของแต่ละคน เดิมมักจะถูกจดบันทึกไว้ในสมุดส่วนตัว
เจ้าของเท่านั้นที่มีโอกาสเปิดอ่าน และหากทิ้งไว้จนลืม ไดอารี่ประจำตัวก็คงต้องหายไปกับการลืม
ไม่หลงเหลือร่องรอยแห่งความทรงจำของการบันทึกของเรา เหลือไว้แค่ความทรงจำในสมองเท่านั้นเอง
เมื่อโลกเปลี่ยนแปลงไปเทคโนโลยีสำหรับอำนวยความสะดวกมีมากขึ้น โดยเฉพาะเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ต อาวุธคู่กาย จึงถือกำเนิดขึ้น
พร้อมกับความบ้า ๆ บอ ๆ ของผู้เขียน......
ผมว่าการเขียนไดอารี่ออนไลน์น่าจะสนุกดี.....
มีเรื่องอะไรก็เขียน ๆ ไป ใครอยากเขียนเรื่องใดก็เขียนตามความคิดเห็นของตนเอง
เพราะคติประจำตัวผมคือ ความคิดไม่มีถูกผิด แล้วแต่ละคิดเอาเอง
หลังจากนี้ ผมคงเปลี่ยนการบันทึกไดอารี่ส่วนตัวมาเขียนลงใน blog มากขึ้น
เพราะว่ามันหายไปหมดเลยที่เขียน ๆ ไว้ทั้งความสุขความเศร้า ทั้งการเรียนรู้หายไปหมด
คงเป็นเพราะช่วงเก็บที่บ้านเก็บของเก่าไปชั่งกิโลขาย แน่ ๆ น่าจะโดนอุ้มไปชั่งกิโลด้วย... คิดแล้วมันเครียดจริงๆ
เพราะอย่างนี่แหละผมว่า...ผมจะเปลี่ยนมาเขียนใน blog ดีกว่า มีเวลาว่างก็ค่อยมาอ่านความคิดของตนเอง
น่าจะดี...
สำหรับท่านแวะมาอ่านก็หวังว่าท่านจะได้ประโยชน์ไปบ้าง
หรือท่านจะลองเปลี่ยนการบันทึกของตนเองมาไว้ใน blog อย่างผมก็น่าจะสนุกดี....
ได้แชร์ให้คนอื่นได้อ่านด้วย บันทึกของเราคงไม่ได้หายไปกับเราและกาลเวลาอย่างแน่ ๆ
แต่อย่างว่าความแน่นอนคือความไม่แน่นอน คงไม่มีอะไรคงทนถาวรไปตลอดกาล
ใครอยากมาอ่านไดอารี่ส่วนตัวของผม ก็ลองเข้ามาอ่านได้
ไว้ว่ากัน....แบ่งปันเพื่อความสุข......ความทุกข์ก็เท่านั้น......
ไดอารี่ส่วนตัวเริ่มแล้วนับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ......
ขอบคุณที่แวะเวียนมาเยี่ยมเยือน